Vanuit het Uit met Autisme Testpanel brachten we een bezoek aan het Veenpark in Barger-Compascuum, een plaatsje nauwelijks van de Duitse grens af. Het Veenpark is met 160 hectare het grootste openluchtmuseum van Nederland. Ter referentie; het Nederlands openluchtmuseum in Arnhem heeft “slechts” een oppervlakte van 44 hectare. Een groot deel van de grond zit hem waarschijnlijk in het veengebied, waar nog steeds turf afgestoken word, al is dat niet zo actief meer dan in de jaren 60 van de vorige eeuw. Immers zijn onze energiebronnen ook veranderd naar op gas te stoken of met elektra. Toch word in het museum het nog ouderwets afgestoken en laten zien, alsmede hoe turf gedroogd word.
Binnen het museum kun je met 2 spoorlijnen mee: de ene trein rijdt ongeveer elke 1,5 uur en rijdt een ronde van 45 minuten richting de plaats van turfwinning. Je maakt rijdt hier over het spoor over het oorspronkelijke veengrond en dat gaat dan ook met de nodige hobbels en bobbels op het spoor. De wagentjes rijden niet alleen omhoog en naar beneden, maar schommelen ook geregeld van links naar rechts. Daar schrokken we wel een beetje van, te meer omdat het niet van tevoren werd vertelt over wat voor grond je rijdt. De tweede trein rijdt elk half uur een rondje over het park. Het gaat niet snel, maar deze rijdt een stuk stabieler. Deze trein heeft op het park drie haltes, één bij de entree, één nabij het dorp Aole Compas en één bij het dorp Barger. Het is dan ook mogelijk om tussentijds in- of uit te stappen. Ook is het mogelijk om met de rolstoel mee te gaan, middels speciale rijplaten.
In het gebied Aole Compas loop je in het gebied van met name de oude pioniers toen men het veen ontdekte om daarmee de kachel te laten branden. Zo staat hier ook nog een nagebouwde plaggenhut. In dit gebied is het sowieso prettig, helemaal op een dag als vandaag dat het heel erg warm is. In dit gebied loop je in een bosrijke omgeving, waar veel schaduw is, maar bovendien is het ook prikkelarm van geluiden én omdat het de tijdgeest niet was, ook niet in de aanwezigheid van lichtprikkels.
In het dorp Bargermond is de tijdgeest voornamelijk tussen 1900 en 1966 zo ongeveer, waar het vooral de langgerekte dorpen laat zien langs het kanaal. In deze periode was er wat meer handelsnijverheid, dus hier vind je dan ook een klompenmaker, bakker, slager of kruidenier. De kruidenier verkoopt hedendaags voornamelijk Oud-hollandse snoepgoed en worsten. Bij de bakker word dagelijks nog brood gebakken en koeken. En in het café kun je nog terecht voor een hapje en een drankje. In deze woningen vind je, in tegenstelling tot de woningen in Aole Compas ook het begrip elektra terug. Dat is dan als het gaat om de prikkelgevoeligheid ook te merken. In meerdere woningen van dit dorp wordt audio afgespeeld in een loop en zijn er verschillende borden waar je op een knop moet drukken om audiofragmenten te horen. Voor kinderen is er via een radio de mogelijkheid een vraag te krijgen waarmee ze kunnen puzzelen. De audiofragmenten die met een knop gestart worden, staan wel erg luidt.
In de tentoonstelling EnergieRijk vind je meer informatie over de huidige manieren van omgaan met energie, hier word echter continu in een loop een video afgespeeld met geluid, wat dan lastiger is om je te concentreren op de rest van de tentoonstelling.
Tenslotte is er nog een boot die heen en weer vaart en zo een boottocht maakt van circa 20 minuten, zodat het dorpsgezicht Barger vanaf het water te zien is. Hier word door de schipper ook wat aandachtspunten aangewezen, maar dit gaat niet met een versterkende installatie, wat wel prettig is.
Wat we wel hebben gemist is informatie van de objecten in de woningen zelf. Bij de woningen zelf stonden wel borden met informatie over de woning, maar onze focus was soms op objecten gericht, waar dan geen informatie over te vinden was. Dat hebben we dan wel gemist.
Uit de puntentelling kwam bij het bezoek 18 punten, wat op basis daarvan het een oké zou moeten geven als waardering. Toch heb ik uiteindelijk hier een goed van gemaakt, omdat er ook belangrijke nuances zijn. Er zijn veel punten waar geluid van word geproduceerd, maar dat moet dan wel gezien worden in het daglicht dat de locatie zelf groot is, waardoor het aantal punten ook omhoog gaat. Ook zijn er plekken op het park die echt prikkelarm zijn, zoals in het dorp Oale Compas waar je echt in de bossen loopt en weinig prikkels ervaart. Om deze reden is de score bijgesteld naar Goed.
