Op een zaterdag ben ik naar het Veenkoloniaal museum geweest in Veendam. Het museum ligt in het centrum van Veendam en vertelt met name het verhaal waardoor de regio is gegroeid in geografische en economische aard. Zo staat Veendam dan bekend uit het steken van veen/turf tot aan de aardappelzetmeelindrustrie als het strokarton wat in de regio bekend is. Het museum bevind zich in het oude schoolgebouw en heeft daardoor, gericht op geluidsprikkels ook zijn beperkingen. Verder staat het museum bekend om kidsproof, maar die waren er tijdens mijn bezoek niet veel, waardoor het ook niet gepaard ging met extra geluidsprikkels. Het museum is namelijk vrij “hol”, waardoor geluiden erg weerkaatsen. Bovendien vond ik het een nadeel dat je niet een tas mee mocht in het museum, waardoor ik van tevoren al moest besluiten om wel/niet een koptelefoon op te zetten. Ik heb het wél gedaan, en dat is maar goed ook gezien de bouw van het museum. Het zou fijn geweest zijn als er wat meer gebruik was gemaakt van stoffen objecten die het geluid minder zou weerkaatsen. Ik vond het prettig dat op enkele schermen na, audiovisuele dingen op basis van een knop gestart werden. De verschillende scenes waren tevens mooi gedecoreerd, zonder overvloed van audiovisuele producties. Toch merk ik op dat het maar weinig plekjes kent in het museum waar je kan terugtrekken op prikkels. En waar je wel even terug kan trekken, is in het stukje buiten, maar dat is helemaal bij het entreegebied. Het was dan fijn geweest dat er tussendoor plekken waren. De belichting vind ik grotendeels oké. Er is wel veel te lezen en ook dat maakt het bezoek vrij intensief, al met al geef ik daarom de beoordeling “oké”.
