Speelgoedmuseum Deventer presenteert zich als het speelgoedmuseum van Nederland. In dit museum mag er met veel speelgoed ook gespeeld worden en is het niet alleen kijken. Dat maakt het voor kinderen ook de mogelijkheid dat zij zich kunnen uitleven in het museum. Er zijn verschillende zalen die dan ook mogelijkheden geven, zoals spelen met mechanische speelgoed, of met treintjes, spelen met constructiespeelgoed zoals Lego, Dublo of Meccano. Wat dat betreft zijn daarin volop mogelijkheden binnen het museum en is daardoor op dat vlak ook interactief. Ook vond ik het leuk dat dit speelgoedmuseum ook speelgoed had die ik dan herken van mijn kindertijd. Ken je misschien de Flippo’s nog? Of de Furby?
Ook dit laten ze zien samen met bijvoorbeeld K’nex waar ik als kind in de klas uren met name draaimolens heb zitten bouwen. Het museum zit in twee oude herenpanden. En dat is ook wel gelijk het punt van aandacht. Want door de oude panden, is ook de gehorigheid fors te noemen. Dermate fors dat eigenlijk mijn Active Noice Cancelling koptelefoon het niet aan kan, terwijl het niet eens heel erg druk was in het museum. Een grove schatting is dat er door het hele museum maar 30 mensen waren. Dat is gewoon niet heel erg druk. Maar zo bestaat het museum uit houten vloeren, dus elke stap hoor je, rent een kind over de zolder, dan is dit duidelijk hoor- en voelbaar. Het gevolg is dan ook dat er eigenlijk in het museum continu geluidsprikkels aanwezig zijn. Op elk plekje, op elk hoekje. Het rustig lezen van de borden vind ik dan ook heel erg lastig.
En ook voor een museum is dat altijd lastig inschatten of het druk is of niet. Want mensen kunnen immers zonder afspraak binnen komen. Ook de toilet is helaas het niet rustig, waardoor je ook daar je niet kan terugtrekken. Ik vroeg een medewerker wat zij kunnen betekenen voor mensen met autisme. Hij gaf aan, dat er niet echt faciliteiten zijn. Dat veel mensen met autisme ook een rechtsomkeer maken. En dat is misschien wel jammer te noemen. juist dit zou een museum kunnen zijn waar kinderen met autisme, ook eens uit kunnen gaan. Tenslotte vond ik de verlichting op verschillende punten storend. Met name door het lichtplan of de weerspiegeling van vitrines maakt dat je in de spotjes keek.
Of op de speelzolder is een grote ballenbaan in de lucht, maar op verschillende punten kijk ik tegen het licht in, wat daarin ook een negatieve prikkel geeft. Al met al vraag ik mij ook af waarom er niet echt akoestische maatregelen zijn genomen: het is een speelmuseum, dus geluiden die komen al sneller vrij i.c.m. de houten vloeren. Het is dan wel jammer dat het dan geen geslaagd uitje is door alle geluiden die aanwezig zijn. Het enige punt waar je een beetje kan bijkomen in het museum, is bij het kassagebied. Daar dreunen geluiden minder hard, maar het allerbeste gebied, zal dan buiten het museum zijn.
