Het openluchtmuseum in Arnhem is het grootste openluchtmuseum van Nederland. Het telt een oppervlakte van 44 hectare en heeft ook zijn eigen vervoerssysteem: trams die in een lus van circa 2 km rondom het park rijdt en hier verschillende haltes bediend. Deze trams rijden vrij frequent, ik schat zo ongeveer elke 5 tot 10 minuten, dus je hoeft niet heel lang te wachten, wat wel fijn was in de kou, want de trams waren warm.
Verder staan er op het park verschillende woningen en panden, waarbij je bijna bij elk pand naar binnen kan lopen. Of het nu gaat om een bierbrouwerij, een stroopstokerij of een boerderij, het fijne is dat je overal je overal in een andere tijd stapt. Omdat ik nu op een door de weekse dag kwam waarbij het buiten vriest, was helaas niet alles open. Als ik kijk naar de prikkels op de locatie, dan is het deels fijn dat je zo’n enorme oppervlakte hebt waar je naar toe uit kan vluchten, waardoor er veel prikkelarme ruimte ontstaat, er is hierbij nu wel een maar: dit is in dit jaargetij van kou of bij regen zal dit ook gelden, eigenlijk bijna geen mogelijkheid. Gevolg is dan ook als je wil opwarmen in een ruimte, dan zijn er niet veel geschikte locaties waar het ook nog eens rustig is of prikkelarm in geluid. Ook de horeca-locaties zijn erg luidruchtig. Daarnaast was er nog een tijdelijke tentoonstelling het Canon van Nederland. Hier mocht ik niet naar binnen met mijn rugzak met tools. Dus hier zat iemand bij de ingang en vroeg ik ook naar de prikkels. Lichtflitsen waren niet te beoordelen, wel geluiden.
Dus ik besloot mijn pet en active noice cancelling koptelefoon mee te nemen samen met een stimmingtool. Deze laatste had ik uiteindelijk niet nodig, maar de pet wel, er werd veel met schermen en projecties gewerkt. Als je het mij vraagt, gewoon te veel, ik doe het daar dan ondanks de pet, gewoon niet lekker op. Ook werd er veel geluiden afgespeeld, zelfs door elkaar. Dus ook de active noice cancelling koptelefoon heb ik ingezet.
Tenslotte was er een winterkermis met nostalgische attracties. Ook daarin was helaas niet alles actief, zo moest ik een rit in de zweefmolen missen, maar ben ik wel in de rupsbaan geweest. Al met al is de beoordeling Oke wel een logische als balans. Sommige punten van het park zijn overprikkelend, andere delen juist ontspannend. Het is wat afstemmen en uitbalanceren voor een fijn bezoek.
Qua horeca zijn er verschillende mogelijkheden. Maar geen van de horeca locaties zijn prettige locaties als het gaat om de geluidsprikkels: er zijn veel geluiden en daarmee vergaat mijn trek ook. Bovendien vind ik ook wel de kosten aan de stevige kant voor het aanbod. Een broodje gezond bijvoorbeeld omvat een dikker gesneden plak bruin brood met kaas, ham, rauwkost, ei en dressing. Maar hier word een tarief van € 7,95 voor gevraagd. In vergelijking tot andere musea, liggen de tarieven wel hoger in de horeca. Voor mensen die geen breed budget hebben, kan het ook een overweging zijn om zelf eten of drinken mee te nemen om toch dit uitje te kunnen doen, want binnen het museum is er dan wel weer veel te beleven.
Tenslotte is het Nederlands Openluchtmuseum actief supporter van Hidden Disabilities Sunflower. Dit wilde ik toch genoemd hebben. Zo is dit ook te lezen op de entree deur. Zo viel het mij ook op dat de medewerkers in het hele museum ook rustiger communiceren en duidelijk articuleren, waardoor de verstaanbaarheid duidelijker is. Op dit moment hebben ze ook een tijdelijke tentoonstelling over het leven met een handicap.
