Op verzoek van dit museum heb ik een bezoek gebracht aan kasteel Rosendael. Het verzoek was om in twee werkvormen een bezoek te doen. Op kasteel Doorwerth had ik bezoek op eigen gelegenheid in een eigen snelheid. Ik was in dit bezoek in een geplande rondleiding, die ongeveer een uur duurt. In dit geval heb ik een 1 op 1 rondleiding gehad, waardoor ik geen prikkels heb gehad van andere bezoekers. Wat dat betreft geeft het dan wel een heel zuiver beeld ten aanzien van het museum zelf alsmede de informatie die je krijgt van de gids zonder invloeden van andere dingen.
Ten opzichte van kasteel Doorwerth is dit wel een heel ander kasteel, veel meer met een recentere woongeschiedenis. Ook qua opzet is het een totaal ander type museum. Zo staan er vooral heel veel historische meubels in. En door de wijze van rondleiding, is het sowieso een andere beleving. Binnen de rondleiding word heel veel vertelt aan de hand van met name schilderijen en daarbij de sociale relaties die men tot elkaar hadden. Of hoe de familiaire banden waren. Daar word veel over vertelt alsmede in welke jaartallen het betreft. Het is dan een soort rondleiding waardoor eigenlijk al halverwege de rondleiding mijn hoofd aan het duizelen is van alle informatie die ik en vanuit de audio moet verwerken vanuit het vertellen, maar ook met hetgeen wat ik zie en ik merk dat dit niet goed met elkaar rijmt. Ofwel ik heb de focus op wat ik zie en hoor het verhaal minder goed, ofwel ik luister naar details in het verhaal, maar zie de omgeving niet meer. En dan vind ik het tastbare eigenlijk fijner merk ik dan een verhaal uit een familiaire band uit de 16e of 17e eeuw merk ik. Ook is de informatie eigenlijk te veel, waardoor als je mij achteraf zou vragen: wat is er zoal vertelt, ik het niet meer opnieuw zou kunnen vertellen. Ik zou dan ook, zeker nu mensen wisten dat ik met autisme kwam, ook een andere stijl hanteren in de rondleiding. Door simpelweg te vragen waar de interesse naar uit gaat. Ik zou bijvoorbeeld vooral veel willen zien en minder willen horen. Of meer willen weten over bepaalde voorwerpen in plaats van iets weten over de familiaire banden die ik hedendaags alleen al ingewikkeld vind. Ik merk ook op dat ik tijdens het rondkijken mijn hyperfocus heb op bepaalde details. Als ik dan ook de rondleidster daar naar vraag, blijft de uitleg wat uit. Zoals bij een kroonluchter merk ik op dat in de details er gezichtjes in de decoratie is verwerkt en vraag ik me af of dat wellicht iets religieus was voor indertijd. Dat antwoord bleef mij dan schuldig. Dit kasteel is ook geopend op eigen gelegenheid, dat zou ik denk ik sneller aanraden,. Qua verlichting is het bijna overal wel prettig. Ik vind alleen de projecties in combinatie met de omgevingslicht uitschakelen niet fijn. Ook het geluidsniveau staat voor mijn smaak te hard. Wellicht dat dat ook per keer afgesteld zou kunnen worden, zoals ook apart het ingeschakeld moet worden door de medewerker.
