Als kind kende ik als Groninger al de naam Zeehondencrèche Pieterburen, later is de naam omgetoverd naar Zeehondencentrum Pieterburen. Ik bracht samen met iemand anders een bezoek aan de locatie vanuit het Uit met Autisme Testpanel. Niet zomaar: het zeehondencentrum in Pieterburen gaat namelijk verhuizen naar Lauwersoog. En wat is er dan mooier dan de lessen die je uit de huidige/oude locatie kunt meenemen naar de nieuwe locatie toe, waar je dan vanaf het begin kunt kijken of je nog iets kan aanpassen dat het net even prettiger is. In die zin is de review dan ook gelijk een kanttekening die geldt voor de situatie in Pieterburen. Maar als de locatie Lauwersoog klaar is, is het denk ik al goed om tegen die tijd de locatie te bezoeken voor de meest actuele informatie.
Zeehondencentrum Pieterburen is in essentie natuurlijk een dierenopvang, of specifiek voor zeehonden en pelsrobben. Dat maakt ook dat er zoveel mogelijk voorkomen word dat de dieren in aanraking komen met mensen. Het is immers de bedoeling van het zeehondencentrum dat de dieren die in nood opgevangen zijn, weer terug kunnen naar hun natuurlijke leefgebied op de wadden. Het zeehondencentrum laat dan ook in het centrum de fases, van 1 tot 3 zien hoe zij de dieren opvangen. Tegelijkertijd: omdat het een opvang is, is nooit duidelijk hoeveel dieren er aanwezig kunnen zijn bij een bezoek. In de situatie van Pieterburen kom je binnen via de ingang wat ook de uitgang is en sta je te wachten in een winkel bij de kassa. Dit vond ik zelf al erg prikkelrijk binnen komen, met allerlei objecten, kleuren en gesprekken die mensen met elkaar hebben bij het wachten of in de winkel. Niet een hele prettige entree, alvorens je eigenlijke bezoek nog moet beginnen. In de entreehal waar je binnen komt is het eigenlijk een grote klankkast. Nadelig is met name de houten vloer die dit versterkt met een metalen dak. De ruimte is wel opgedeeld in bepaalde delen, maar toch met elkaar in verbinding zonder hier tot het dak afgescheiden wanden. Binnen de entreehal vind je o.a. een soort bioscoop waar ze uitleg geven in beeld en geluid over het werk van het zeehondencentrum. Daarnaast is hier een binnen speelterrein voor kinderen, kun je meekijken in de keuken van het zeehondencentrum en zie je vanachter het glas de intensive care (fase 1) en fase 2 zeehonden indien aanwezig. In mijn bezoek was dit in beide gevallen aanwezig. Ook is er een podium voor educatieve presentaties en vind je door de hele hal verschillende informatie over het zeehondencentrum, de opvang van zeehonden en informatie over het waddengebied.
Je kan verder naar buiten. Hier vind je een aantal baden voor zowel de fase 2 als fase 3 zeehonden en pelsrobben in verschillende baden. Hier zit wel ruimte tussen de mens en de dieren. Wanneer je in een rolstoel zit, is het echter wel lastiger, omdat er hekken rondom de baden zitten waardoor je de zeehonden mogelijk minder goed zou kunnen zien. Er volgt hierachter nog een groot gebied en hebben ze nog een buiten speelgebied. Achteraan op het terrein hebben ze 2 soort hallen, in de ene hal vind je een tentoonstelling, in mijn bezoek over de oester met verschillende spelelementen en in de andere zit een gelegenheid om wat te eten en te drinken. Het buitengebied is eigenlijk wel prikkelarm te noemen en kan wellicht de balans geven tot de andere prikkelrijkere gebieden. Het nadeel is echter dat het in Nederland vrij frequent regent en dan is een binnenplek of iets wat overdak geeft, wel prettiger.
Je vind wel prikkels op deze locatie. Veruit de meeste prikkels zijn aanwezig in de entreehal. Dit is zoals ik al aangaf in het entree-kassagebied gelijk duidelijk. Ook de houten vloeren in dit gebouw geven een versterking in de klankkas en het gebrek aan stoffen of isolerende maatregelen, maken dat dit een heel erg luidruchtige hal is waar geluiden weerkaatsen en ook moeilijk voor af te sluiten zijn. Het is dan ook zeker mijn aanraden om in deze hal in elk geval gehoorbescherming te gebruiken. De lichtprikkels zijn hier over het algemeen wel oké, in de hal is een minder felle lichtpatroon. Hier en daar zijn fellere lampen gebruikt, zoals bij de toiletten of in de winkel, die dan minder fijn zijn. Verder zou je geurprikkels kunnen ervaren van bijvoorbeeld visgeur als de dieren net gevoerd zijn, maar daar had ik tijdens mijn bezoek geen hinder van en past misschien ook wel in de verwachtte prikkels. Tenslotte is in het restaurant helaas het ook wel een klankkas, waardoor ik er niet prettig zou zitten. Het is misschien goed om daar alvast rekenschap mee te houden.
Eén gedachte over “Pieterburen: Zeehondencentrum Pieterburen”