Met het museum Klooster Ter Apel heb ik van tevoren contact gehad en zo kreeg ik ook de tip om eigenlijk gelijk ’s ochtends bij opening het museum te bezoeken in de vakantieperiode en buiten de vakantieperiode even te bellen om navraag te doen of er ook groepen gepland stonden. Ik besloot in de zomervakantie ’s ochtends te gaan. Het museum vertelt het verhaal hoe de kruisheren in Ter Apel belanden en hoe hun bestaan destijds was. Het is nu nog het enige klooster in de provincie Groningen en stond al jaren op de lijst van “daar moet ik als Groninger eens geweest zijn”. Door de aard van het museum, had ik al de nodige verwachtingen dat ik hier niet overprikkeld zou moeten worden. Hoewel, die verwachtingen had ik natuurlijk ook bij een gevangenis museum en ook dat ging niet naar verwachting.
Toch ben ik uiteindelijk blij verrast wel naar mijn bezoek van circa 1,5 uur. Alleen al de kruidentuin binnen het museum is een heerlijke stilteplaats zoals ik hem alleen bezocht, maar ook binnen het museum zelf zijn er vele plekjes te vinden waar je stilte vind. Ik heb dan ook geen active noice koptelefoon hoeven te pakken. Er word bij de entree in een ruimte wel een film gedraaid, maar met een spraak die vrij monotoon is en rustige beelden, is het goed te volgen. Naar mijn smaak stond het geluid wel iets te hard, maar dat komt omdat het ook wel snel flink binnen komt bij mij. In de rest van het museum worden er wel schermen gebruikt, maar die zijn te activeren op verzoek en ook het geluid is uit te schakelen optioneel. Zeker zoals het nu rustig is, geeft dat geen prikkels af. Al zou ik wel, als je dan het geluid uitschakelt, je misschien toch iets van ondertiteling/tekst handig geweest. Ook voor mensen die bijv. doof- of slechthorend zijn. Maar in principe is dit een museum waarvan ik ook nog wel zou zeggen; wellicht is dit een plek waar ik de rust vind bij overprikkeling. Daarnaast ligt er om het museum veel bosgebied, maar gezien het wisselvallige weer, heb ik daar geen gebruik van gemaakt. Voor mijn interesses over bouw en geschiedenis in combinatie met de stilte van het museum, vind ik dit wel een aanrader waard. Vandaar mijn “goed”-beoordeling.
Reactie van het museum
Ik ben natuurlijk blij dat we er goed vanaf komen in je blog! Je verbeterpunten herken ik enorm. Op dit moment zijn we bezig een nieuwe website op te tuigen. Dat zal nog wel even duren, maar wat jij zegt klopt: onze toegankelijkheidsinfo is vrij summier. Daar gaan we zonder meer verandering in brengen.
De film wil ik verplaatsen in het museum en de audio wil ik via koptelefoons hoorbaar maken, zodat je er elders geen last van hebt. Niets zo vervelend als dat je ergens lekker van de stilte zit te genieten en dat je dan weer ergens herrie vandaan hoort komen.
De ondertiteling is een goed punt. Ik vind het mooi om te zien dat jij niet in je eigen bubbel blijft maar ook nadenkt over andere mensen met hun beperkingen. Mijn specialisme is vooral slechtziendheid, dus ik ben dan weer heel blij met jouw opmerkingen.
Update: op 13 februari 2024 bracht ik een tweede bezoek aan het klooster, meer voor mijn eigen rust. Het is fijn om te zien dat n.a.v. het eerste bezoek in een nieuwe tentoonstelling al wijzigingen zijn aangebracht. Zo kon ik een audiovisuele presentatie volgen met Nederlandse ondertiteling zonder geluid. Erg prettig vind ik dit.
